Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007

Γκιουζέλ χούντα προς εξαγωγή


Φαντάζεστε τι θα γινόταν στη χώρα αν ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Παναγιώτης Χηνοφώτης έδινε συνέντευξη τύπου για να πει αν γουστάρει ή όχι μια δεύτερη θητεία Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας;
Διανοείστε τι σόι κουρνιαχτός θα είχε σηκωθεί αν είχαμε στρατοχωροφυλακή στην Ελλάδα κι ο πρώην αρχηγός της οργάνωνε διαδήλωση 200.000 ατόμων εναντίον του ενδεχομένου να αναρριχηθεί στην Προεδρία της Δημοκρατίας ένας «θεοσεβούμενος» πρωθυπουργός;
Πώς θα ηχούσε στα αυτιά σας μια σειρά συνεντεύξεων των εναπομείναντων εν ζωή Απριλιανών αναφορικά με το Πολιτειακό;
Ποια θα ήταν η στάση του Τύπου αν η ελληνική πολιτική ελίτ-αλήτ απειλούσε με εισβολή σε διπλανό κράτος;
Τι θα σούρνανε οι πολιτικοί μας στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αν δίωκε ποινικά τον Καραμανλή σε περίπτωση που αποκαλούσε τον Κουφοντίνα «κύριο»;
Ό,τι εδώ φαντάζει εξωγήινο, στην Τουρκία είναι συνηθισμένο.
Κι εμείς συζητάμε μαζί τους κι έχουμε απομείνει μοναδικοί κολαούζοι της «ευρωπαϊκής προοπτικής» μιας ασιατικής δικτατορίας.
Ο Μάνος Μανωλάκος διεγράφη από τη ΝΔ επειδή πήγε στην κηδεία του αρχιπραξικοπηματία Παπαδόπουλου κι οι αρχιπολιτικοί μας καταθέτουν στεφάνια στο μαυσωλείο του Ατατούρκ.
Ανά δέκα λέξεις που γράφονται ή εκφωνούνται στα ΜΜΕ οι δύο είναι «ανθρώπινα δικαιώματα».
Υποτίθεται ότι μας νοιάζουν αλλά όσον αφορά στην Τουρκία «ανθρώπινο δικαίωμα» είναι η βούληση των στρατηγών.
Τα ίδια τα λόγια που τσαμπουνάνε οι ελλαδίτες βλαχοπρούχοντες μετατρέπονται σε έπεα πτερόεντα όταν η κουβέντα περνάει τα ανατολικά μας σύνορα και φτάνει στην Τουρκία.
Για την Σελτζούκα γειτόνισσά μας, μοναδικός εν ισχύ θεσμός είναι ο… χεσμός των ηγητόρων μας.
Ο ένας με τα ζεϊμπέκικα κι ο άλλος με τις κουμπαριές πάνε να την βγάλουν (για την ώρα καθαρή) κι αφήνουν τα ιστορικά χρεωστούμενα για τις επόμενες γενιές.
Πετάνε μπριζόλες στον λυσσασμένο σκύλο επειδή νομίζουν πως πεινάει και θα τον κατευνάσουν. Κι όλοι ξέρουν τι θα κάνει μόλις φάει τις μπριζόλες…

1 σχόλιο:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ενώ φαινομενικά είναι έτσι, στην ουσία τα αίτια είναι άλλα. Δεν ενεργούν έτσι, οι πολιτικοί μας επειδή φοβούνται ή θέλουν να καλοπιάσουν το γείτονα, αλλά επειδή αυτό απαιτούν οι κοινοί μας σύμμαχοι. Οι ΗΠΑ το απαιτούν και η ΕΕ (εκτός από τα ζητήματα ενσωμάτωσής της στην Ένωση) και οι δικοί μας σαν πιστά στρατιωτάκια των συμφερόντων ορισμένων βιομηχάνων -που θέλουν να φάνε κάτι από τα ψίχουλα των μεγάλων- ακολουθούν ό,τι απαιτούν οι ισχυροί.