Τρίτη, Αυγούστου 07, 2007

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ!!!


Δευτέρα πρωί, δυο ημέρες πριν την άδεια. Από το ραδιόφωνο έχω ήδη σταματήσει την Παρασκευή. Πρέπει να πάω, όμως στο GEO για να ρυθμίσω δεκάδες μικρολεπτομέρειες εν όψει του επομένου τεύχους, των tv spots, ζητήματα που άπτονται της ύλης και ούτω καθεξής.

Στον ιδιωτικό τομέα η άδεια δεν έχει το νόημα της διακοπής της εργασίας. Απλά έχεις το δικαίωμα να λείπεις κάποιες ημέρες από τις ανθρωποπαγίδες του καπιταλισμού (κατά την Αριστερά), τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας (κατά τον φιλελευθερισμό) ή απλά από την εργασία σου (κατά την κοινή λογικη). Η δουλειά πάντως θα γίνει. Θα σου φύγει η ούγια Ιούνιο και Ιούλιο για να λείπει το σαρκίο σου κάποιες ημέρες τον Αύγουστο.

Πάω λοιπόν κι εγώ ο ταλαιπωρίδης Γραβιάς 4Α όπου στεγάζεται το GEO για να κάνω τις απαραίτητες «προ-αδειακές» ντρίπλες για να μη φάμε κάνα μπαλάκι στις καθυστερήσεις. Πρέπει να ξέρετε ότι στον περιοδικό τύπο δεν υπάρχει λύση τύπου Μπριάκου ή Παπουτσέλη ή Βασσάρα ή Δούρου ή Δέδε για να «καθαρίσει» όταν η ομάδα δεν είναι και τόσο… δεινή. Το γκολ το βάζεις ή το τρως από μονάχος σου.

Μπαίνοντας στο γραφείο νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά με το φωτισμό. «Ή οι λάμπες δυνάμωσαν ή η όρασή μου οξύνθηκε ή κάποια στόρια σηκώθηκαν». Πριν αρχίσω να κάνω τον Πουαρό βλέπω live το έγκλημα: Μια μπουλντόζα γκρέμιζε αδίστακτα κόπους δεκαετιών εκ μέρους της φύσεως. Πεύκα ψηλά, περήφανα, με κλαδιά που έκρυβαν στοργικά τον ήλιο για να μην μας τσιτσιρίζει, λύγιζαν κάτω από την λαίλαπα του 20ου αιώνα: την ισχύ της καταραμένης μπουλντόζας.

Στην εταιρεία συναγερμός: η Αγγελική με τα νεύρα τσίτα, προσπάθησε να βγάλει άκρη με τους εργάτες και εισέπραξε μερικές ειρωνείες (τοις μετρητοίς). Η κ. Ανδρούλα ρωτούσε ποιος ήταν ο υπεύθυνος του εργοταξίου και εισέπραττε αοριστίες με δόσεις. Η Λήδα φρικαρισμένη - μαζί είδαμε το δέντρο να το καταπίνει η σιδερένια φαγάνα της μπουλντόζας.

Εμένα δεν μου άρεσε αλλά το’κανα. Πήρα το 100: «Κοιτάξτε, δεν ξέρω αν κάνουν κάτι νόμιμο ή παράνομο, αν έχουν άδεια ή όχι, αλλά κάποιοι τυπάδες δίπλα μας κόβουν δεντράκια με τις ντουζίνες. Σπεύσατε», είπα. «Ναι» μου απάντησαν και ήταν μια πρωταπριλιάτικη απάντηση εν μέσω Αυγούστου. Δεν ήρθαν ποτέ.
Απελπισία. «Τι πράττειν;», σκέφτηκα. Το ίδιο είχε σκεφτεί ο Λένιν και το έκανε τίτλο βιβλίου. Πάω στο εργοτάξιο. Αρχίζω τις ερωτήσεις με ύφος ασφαλίτη που μπουκάρει σε εφηβικό πάρτυ.

Τελικά, η απάντηση του υπεύθυνου του εργοταξίου ίσως να ήταν πιο απογοητευτική από το ίδιο το οικολογικό μακελειό: «ΟΡΙΣΤΕ ΚΥΡΙΕ! ΕΧΟΥΜΕ ΑΔΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ, ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΚΟΠΗ 32 ΔΕΝΤΡΩΝ!»
Τι να τους πεις τώρα; Καλές δουλειές; Τι να πεις του εργολάβου με τους τεράστιους μασελίτες; Τι να πεις στα μπουμπουκομπούμπουκα της Πολεοδομίας; Μπράβο;

Α ρε κατακαημένη Αράχωβα τι σου’μελε να πάθεις… Το μόνο που απέμεινε από τον μικρό παράδεισο του οικοπέδου της οδού Γραβιάς είναι οι φωτό που τράβηξα την επομένη και τις οποίες αφιερώνω στον Δήμαρχο Αμαρουσίου…

Εδώ η πολιορκητική μηχανή του εχθρού, πάντα νικηφόρα στην Ελλάδα της πεντάρας, με την παντιέρα της να ανεμίζει.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γιατι αραγε, δεν μπορει να γινει μια πιο επιθετικη δημοσιογραφια, με προσωπικες επιθεσεις και δημοσια "ξεβρακωματα";
Γιατι δε βαζετε και τη φωτο του δημαρχου, ετσι ωστε αμα τον βλεπουμε να τον "ψηφιζουμε" οπως μπορουμε;
Καθως καταλαβαινετε, βραζω απο το θυμο μου για ολα αυτα.
Εχω αρχισει και καταλαβαινω τους αναρχικους, μονο που νομιζω οτι εχουν λαθος στοχους, πολυ γενικους και δημιουργουν εχθρους, που δε φταινε, οπως αυτοι των οποιων τα αυτοκινητα καινε, εκει που υπαρχουν πολυ πιο αμεσοι και ελεεινοι τυποι, που πουλανε και τη μανα τους, προκειμενου να κονομησουν.
Δε διαβασαν φαινεται για τους "πρασινους Χμερ", που στην Αμερικη ειχαν δραση, με σλογκαν, "Το χτιζεις στο δασος"
"Στο καιω";
Και καψανε παρα πολλα.
Εδω, οι ηλιθιοι και γλιτσες (κατα Οικονομεα), δημοσιογραφοι, αμα καει κανα σπιτι, που ειναι σιγουρα παρανομα "φυτεμενο", μεσα στο δασος, κλαινε με μαυρο δακρυ και ζητανε απο το κρατος, να το αποζημιωσει αμεσως.
Τι να τους πεις; Δε θελουν τουλαχιστον γιαουρτι;

Θ.

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Aν δεν κανω λαθος οι φωτογραφιες ειναι κοντα στη Χειμαρας;

Παναγιώτης Λιάκος είπε...

Ναι. Οι φωτό είναι πολύ κοντά στην Χειμάρρας.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε,
Έχεις την εντύπωση ότι οι κάτοικοι του Αμαρουσίου δεν ξέρουν ποιος είναι ο Δήμαρχός τους; Αυτοί τον ψήφισαν...

Αν πραγματικά τους ενδιέφερε να είσαι σίγουρος ότι κάτι θα έκαναν. Εδώ, όταν αποφάσισε η δημαρχάρα να κάνει το Μαρούσι πεζόδρομο, τοποθετώντας κακής ποιότητας πλάκες (ή όπως αλλιώς τα λένε αυτά) με άσχετους εργάτες και ως αποτέλεσμα πολλές γριές να σπάσουν τα πόδια τους και ακόμα πιο πολλά αυτοκίνητα να μείνουν από αμορτισέρ, έκανε κανείς τίποτα;

Αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στο δήμο Αμαρουσίου, ξέρετε... Όταν όμως φτάσουν οι εκλογές θα ψηφίσουμε πάλι αυτόν που υποστηρίζεται από το κόμμα, ή αυτόν που θα βάλει την κόρη/γιό μας στον δήμο...

Μετρήστε μόνο πόσοι είναι οι ανεξάρτητοι δήμαρχοι και θα καταλάβετε.

Όσο για τους δημοσιογράφους, καλύτερα μην το θίξουμε τώρα γιατί δεν μας φτάνει ο χώρος (χωρίς παρεξήγηση παιδιά). Αλήθεια, το αντίστοιχο του ΕΣΡ για τον τύπο υπάρχει; Αν ναι πολύ θα ήθελα να τους ρωτήσω μερικά πράγματα για "δημοσιογράφους" που εφευρίσκουν θέματα και εφημερίδες που τους υποστηρίζουν (όποιος θέλει να γελάσει μπορεί να ρίξει μια ματιά εδώ:http://www.comicdom.gr/xtras.php?id=295)

Παναγιώτης Λιάκος είπε...

Φίλε Rosenred. Οι πλάκες μπήκαν επί Τζανίκου και η άδεια για την κοπή 32 δέντρων επί Πατούλη. Η καταστροφή είναι διαχρονική.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς παντού. Σε εμάς μία υπάλληλος έκανε μελέτη οδού με πρόταση να φύγουν δέντρα 20 και πλέον ετών. Πέσαμε να τη φάμε όλοι (από αντιδημάρχους μέχρι δημοτικούς συμβούλους και υπαλλήλους). Δυστυχώς κυριαρχεί η ιδέα ότι ανάπτυξη είναι το τσιμέντο χωρίς να μπορούμε να δούμε τίποτε πέρα από αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Ομολογώ δεν γνώριζα αυτή τη λεπτομέρεια, αλλά αυτό κάνει το πρόβλημα ακόμα χειρότερο. Τώρα δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι ο τάδε ένας κακός δήμαρχος και θα πληρώσει το πολιτικό κόστος στις επόμενες εκλογές... Αν ίσχυε αυτό δεν θα έπρεπε να βγει κανείς :Ρ

Αν δεχτούμε ότι η πλειονότητα των πολιτικών είναι ανίκανοι, και δεδομένου ότι οι πολιτικοί δεν είναι από άλλο πλανήτη, τι συμπέρασμα βγαίνει για την κοινωνία μας στο σύνολο; Εκτός πια κι αν για κάποιο λόγο, ακατανόητο σε μένα, οι ικανοί δεν "επιτρέπεται" να ασχολούνται με τα κοινα...

Ανώνυμος είπε...

Δεν ειναι οτι δεν επιτρεπεται. Απλως δεν το κανουν, γιατι πρεπει να ανακατευτουν με τα "σκατα", δηλαδη με ολους εμας, που τωρα σκιζουμε τα ρουχα μας για το τι κακο γινεται και μπλα, μπλα, μπλα, αλλα οταν ειναι για κανα δικο μας συμφερον, τα ξεχναμε ολα και τρεχουμε στον πολιτικο, για να καθαρισει για παρτη μας.
Γιατι να παει λοιπον ο καλος; Μαλακας ειναι, να φθαρει, ακουγοντας ο,τι σερνει η σκουπα απο τους διαφορους καραγκιοζηδες, που ενδημουν στο χωρο;
Η και να φαει και ξυλο ακομη, οπως εφαγε ο Δημαρχος Καλαματας, ( ο Μπενος ηταν) εδω και καμμια 10αρια χρονια, οταν σε μια συνεδριαση του Δημ. Συμβουλιου, προτεινε μειωση του συντελεστη δομησης στην πολη;
Και η πλακα ειναι, οτι μετα απο πολυ λιγο χρονο, εγινε ενας ωραιος σεισμος, και τασπασε ολα.
Καταλαβες τωρα για ποιο πραμα μιλαμε; Ειμαστε εντελως, μα εντελως σκατα πια.Γι αυτο και δεν υπαρχει καμμια ελπιδα σωτηριας.
Και μαλιστα, αν δεν ειχε γινει η δικτατορια, που ειδαμε πως τακανε, τωρα θα ειχαμε πολλες φωνες για να τη φερουν.
Δεν εχουμε λοιπον, ουτε αυτην την "ελπιδα".
Θ.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Στη λογική του ανώνυμου να πω ότι και στο δήμο μου κινδυνεύουμε επειδή θέλουμε να ανοίξουν τα πεζοδρόμια και να φύγουν οι -παράνομες βεβαίως- προεκτάσεις των καφετεριών, ταβερνών και των μπαρς. Η μείωση του κοινωνικού συντελεστή και ομοίως των άλλων πολεοδομικών ανατροπών πάντα προκαλεί κλυδωνισμούς για τη σωματική ακεραιότητα διοικήσεων.

Το θέμα που με εντυπωσιάζει είναι ότι όλες σχεδόν οι διοικήσεις βλέπουν την ανάπτυξη μέσα από το τσιμέντο και σπάνια με κανένα χαμένο δεντράκι. Οι αρχιτέκτονες που έχουν, τι στο διάλογο γμτ; Τι σπούδαζαν; Μόνο τσιμέντο έμαθαν να σχεδιάζουν;